Max werkt bij het Zonnehuis in Simpelveld en neemt ons graag mee in zijn werk!
Max (27) uit Maastricht vertelt hoe hij van zijn studie Geografie overstapte naar Gezondheidswetenschappen, geïnspireerd door zijn werk als jeugdtrainer bij de plaatselijke voetbalclub. Hij begon in 2023 als junior groepsleider bij de Coralen (pubers van 12–18 jaar), maar merkte dat hij meer wilde betekenen voor jongere kinderen. Sinds december 2024 werkt hij in Het Zonnehuis van Gastenhof met kinderen van 6–13 jaar en is hij bezig met zijn SKJ-registratie, die hij in augustus zal afronden. Hij haalt energie uit één-op-één momenten, biedt structuur en veiligheid, werkt in een team dat elkaar durft aan te sturen en groeit elke dag door geduld en doorzettingsvermogen. Over vijf jaar ziet hij zichzelf nog steeds in de jeugdzorg – mogelijk ambulant, maar voor nu voelt hij zich helemaal op zijn plek bij Het Zonnehuis.
“Ik wilde écht meer voor kinderen betekenen”
Ik studeerde Geografie in Nijmegen, maar ontdekte dat werken met gebouwen en gebieden niet mijn passie was. Daarom koos ik voor Gezondheidswetenschappen aan de Universiteit Maastricht, waarbij ik de richting beleid, management en evaluatie van de zorg volgde. Mijn afstudeerproject ging over hoe je ouderen met dementie zo lang mogelijk zelfstandig thuis kunt laten wonen. Tijdens die studie werd ik jeugdtrainer voor kinderen van 5 tot 17 jaar en merkte ik hoe ik energie kreeg van hun groei en vertrouwen.
Na mijn bachelor kon ik aan de slag bij Koraal, locatie Simpelveld, groep Coralen. Intern werd bekeken hoe ik mijn SKJ-registratie ging halen; dat traject loopt nu, en ik verwacht mijn SKJ in augustus te behalen.
“Bij Het Zonnehuis ligt de focus op opvoeden en spelen”
Van november 2023 tot november 2024 werk ik bij Koraal als junior groepsleider voor pubers van 12 tot 18 jaar. Ik vond het pubergedrag fascinerend—vooral de gesprekken over verliefd zijn—maar merkte ook dat veel jongeren zelfstandig op hun iPad of op hun kamer zaten. Mijn moeder had eerder bij Het Zonnehuis Gastenhof gewerkt en vertelde me over de jongere doelgroep (4–12 jaar). Daarom stapte ik in 2024 over naar het Zonnehuis, want daar gaat het écht om opvoeden, spelen en er zijn voor de kinderen van 6 tot 13 jaar (de jongste is nu 6, de oudste 13). Zodra mijn SKJ klaar is, word ik groepsleider.
Wat ik het allerleukst vind, zijn die één-op-één momenten met kinderen. Bijvoorbeeld wanneer ik met een kind op de bank zit dat het moeilijk heeft: ik luister naar zijn verhaal, geef ruimte en soms zie ik dan zomaar een glimlach of hoor ik een kwetsbaar grapje. Onlangs vroeg een collega me om na werktijd iets te doen met één van onze jongeren. We gingen naar de stad, aten bitterballen op het terras en sloten af met een ijsje. Vijf maanden later heeft hij het er nog steeds over. Zulke herinneringen bevestigen waarom ik dit werk doe.
“Structuur en veiligheid maken het verschil”
Mijn dag begint meestal om 07:00: ik wek de kinderen, help ze douchen en zorg dat ze op tijd klaarstaan voor school. Daarna werk ik wat administratie weg—ik beantwoord mail of schrijf rapportages. Om 17:30 eten we samen. In de avond douchen de kinderen, geef ik medicatie en breng ik ze naar bed. Tussen de middag en in de avonduurtjes spelen we buiten voetbal of doen we spelletjes op de groep. We hebben verschillende clubjes op locatie, zoals kickboksen en computergroepjes, waar kinderen zich wekelijks kunnen aanmelden.
In het weekend ondernemen we vaak uitstapjes: de dierentuin, GaiaPark of gewoon met z’n allen een ijsje halen. Die uitjes zijn mijn favoriete momenten, want dan zie ik de kinderen op een heel andere manier. Laatst mocht één van de kinderen niet mee op het schoolreisje; als alternatief gingen we naar Kinderstad Heerlen. Ik zei tegen haar: “Ik ga met je mee, ik weet zeker dat het goedkomt.” Ze had aanvankelijk hoogtevrees voor de glijbaan, maar na trap na trap samen oefenen durfde ze uiteindelijk te glijden. Haar ogen vol trots laten zien hoe een andere omgeving een kind ineens kan laten groeien.
“Ons team durft elkaar aan te sturen”
Hoewel ik de enige man in ons kernteam ben, ervaar ik dat als iets heel positiefs. We hebben korte lijnen en durven elkaar steeds meer aan te sturen: feedback geven en om hulp vragen hoort er gewoon bij. Verder hebben we een uitstekende teamleider die oog en hart heeft voor zowel de jeugdige als ons, de medewerkers. Mede door haar staan we als team sterk en blijven we groeien. Een goede samenwerking tussen het team op de vloer en de driehoek (teamleider, regiebehandelaar, gedragswetenschapper) is daarbij cruciaal.
Soms moet ik fysiek ingrijpen bij een jong kind. Dat vind ik lastig—ik weet dat ik die stap alleen zet als het echt nodig is om verdere escalatie te voorkomen. Maar ik zie dat het uiteindelijk het beste is voor het kind. Het geduld bewaren is mijn grootste uitdaging: ik moet soms 25 keer iets herhalen voordat het doordringt. Toch geef ik niet op, want ik weet dat die herhaling nodig is om het kind te helpen vooruitgaan.
“Over vijf jaar nog steeds in de jeugdzorg”
In augustus rond ik mijn SKJ-registratie af. Daarna blijf ik, zoals ik nu al ervaar, nog even als groepsleider bij Het Zonnehuis, omdat ik hier iedere dag iets nieuws leer. Op termijn is ambulant werken iets waar ik over nadenk—om dicht bij gezinnen en het netwerk rondom het kind te staan, net zoals mijn moeder dat ooit deed—maar voor nu zit ik helemaal op mijn plek bij Het Zonnehuis. Iedere dag groei ik weer door te doen wat nodig is: aandacht geven, geduld oefenen en die één-op-één momenten creëren. Dat is waar ik mijn kracht uit haal.
